‘’Η ΖΑΒΟΛΙΑ ΜΟΥ’’ (ΟΜΟΗΧΕΣ ΛΕΞΕΙΣ)

Δεν  είχα  βλέπετε  την  πείρα  να  ξέρω  που  να  σταματήσω  τα  αστεία  μου,  και  έτσι  πήρα  το  μάθημά  μου,  στη  ζαβολιά  που  έκανα  εκείνο  το  καλοκαιρινό  ζεστό  απόγευμα  στο  χωριό.
 

Τα  αγόρια  της  γειτονιάς  μου  έπαιζαν  ποδόσφαιρο.  Δεν  έχασα  την  ευκαιρία  και  πρόσθεσα  μπόλικο  αλάτι   στο  μπουκάλι  νερού  του  αδελφού  μου. Στο  διάλειμμα  λοιπόν  του  ποδοσφαιρικού  αγώνα ,  του  πρόσφερα  με  χαρά  αυτό  το "νόστιμο"  διάλυμα,  για  να……….ξεδιψάσει.

Ήπιε  ελάχιστα,  όταν  κοιτάζοντάς  μας  άρχισε  να  φωνάζει:

-Ποιο  παιδί  από  εσάς,  θεωρεί  τον  εαυτό  του  τον  πιο  έξυπνο  για  να  κάνει  τέτοιου  είδους  κουταμάρες;

Δεν  πήρε  απάντηση.  Επειδή  γνωρίζω  τον  αδελφό  μου,  δεν  το  ξέχασε.   

Λίγη  ώρα  αργότερα,  τρέχοντας  προς  το  μέρος  μου,  μου  είπε:

-Αγγελική,  σήκω να  φας  το  σύκο  που  έκοψα  από  το  δέντρο  στην  αυλή  της  γιαγιάς.  Είναι  το  αγαπημένο  σου  φρούτο.

Βάζοντάς  το  στο  στόμα  μου  ένιωσα  μεγάλη  αηδία.  Το  σύκο  ήταν  σκουληκιασμένο.

Ο  αδελφός  μου  γελούσε,  ενώ  εγώ  ήμουν  κατακόκκινη  από  τα  νεύρα  μου.

΄Ηξερα  τη  συνέχεια.  Θα  ακολουθούσε  πάλι  μια  σκληρή  πάλη  με  τον  αδελφό  μου,  όταν  θα  μέναμε  μονάχοι.

Για  να  αλλάξουν  λοιπόν  οι  καιροί  και  να  γίνουν  τα  πράγματα  καλύτερα  έτρεξα  να  ανάψω  ένα  κερί  στο  εκκλησάκι  της  γειτονιάς...

 ΑΓΓΕΛΙΚΗ  Κ.