ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Τρίτη 30 Απριλίου 2013

Τα λάθη βελτιώνουν την ικανότητα μάθησης των παιδιών

Όλοι κάνουν λάθη και τα παιδιά δεν είναι η εξαίρεση. Το σημαντικό είναι να μαθαίνουν από αυτά.

http://antikleidi.files.wordpress.com/2011/09/dropout.jpgΣήμερα τα παιδιά μεγαλώνουν σε μια κοινωνία που τα πιέζει να είναι τέλεια, πανέξυπνα, να παίρνουν τους μεγαλύτερους βαθμούς στο σχολείο, βραβεία, υποτροφίες και σίγουρα να περάσουν σε μια καλή σχολή. Οι γονείς ενισχύουν αυτήν την πίεση στο σπίτι όταν καλύπτουν τα λάθη των παιδιών τους ή όταν διορθώνουν τις εργασίες τους για να πετύχουν καλύτερες βαθμολογίες. Το άγχος αυξάνεται όταν τα παιδιά συνεχώς επαινούνται για την ευφυία τους. 

 Στο παρελθόν παιδαγωγοί δημιούργησαν συνθήκες μάθησης που αποθάρρυναν την ύπαρξη λαθών. Και οι γονείς ακολούθησαν το παράδειγμά τους.

Υπάρχει η πεποίθηση ότι επαναλαμβάνοντας και  εξασκώντας συνέχεια τα παιδιά πάνω σε ένα πρόβλημα μαθηματικών,   στο τέλος θα θυμούνται την απάντηση. Και πιθανώς  θα τη θυμούνται και σε ένα τυποποιημένο τέστ. Αυτή η προσέγγιση θεωρεί οτι αν είναι επιτρεπτό στους μαθητές να κάνουν λάθη, τότε δε θα μάθουν ποτέ τη σωστή πληροφορία.

Ομως, σύγχρονες έρευνες βρίσκουν την παραπάνω  υπόθεση λανθασμένη. Στην πραγματικότητα, μελέτες έχουν δείξει οτι η μάθηση βελτιώνεται όταν τα παιδιά κάνουν λάθη.

Είτε πρόκειται για εργασίες, ανάπτυξη σχέσεων φιλίας ή απλά ένα παιχνίδι, η μάθηση εμπλουτίζεται μέσω του σφάλματος. Το να κάνουν τα παιδιά λάθη είναι μια πρόκληση για να μάθουν να δρουν με διαφορετικούς τρόπους. Τα παρακινεί να δοκιμάσουν νέους δρόμους.


Η έρευνά  της Carol Dweck, καθηγήτριας στο πανεπιστήμιο του Stanford, δείχνει οτι ο έπαινος στα παιδιά για την ευφυία τους μπορεί να τα κάνει να επιμείνουν λιγότερο σε κάποια πρόκληση. Μαζί με άλλους συνάδελφους της, χώρισαν σε δύο ομάδες παιδιά της πέμπτης τάξης του Δημοτικού και τους έβαλαν κάποιες ασκήσεις. Η μία ομάδα επιβραβευόταν για την εξυπνάδα της, ενώ η άλλη για την προσπάθειά της.

Όταν ανατέθηκε στα παιδιά αυτά ένα εξαιρετικά δύσκολο τεστ, το οποιο είχε αρχικά σχεδιαστεί για παιδιά μεγαλύτερης τάξης, προέκυψε ένα εκπληκτικό αποτέλεσμα. Οι μαθητές που είχαν επιβραβευτεί  για τον κόπο τους, δούλεψαν πολύ σκληρά, παρόλο που έκαναν πολλά λάθη. Οι άλλοι που είχαν επιβραβευτεί γιατί ήταν έξυπνοι αποθαρρύνθηκαν και είδαν τα λάθη τους ως σημάδι αποτυχίας. Η πρώτη ομάδα παιδιών είχε αυξημένες επιδόσεις κατά 305, ενώ η δεύτερη ομάδα παιδιών που επαινέθηκαν για την ευφυία τους είχε πτώση στην απόδοση κατά 20%.

Η δουλειά της Dweck, περιγράφεται στο βιβλίο MindSet: The New Psychology of Success, και τονίζει στους γονείς οτι η επιβράβευση ανευ όρων με τρόπο που καλύπτει τα λάθη είναι επιβλαβής για την ανάπτυξη των παιδιών. Η αβίαστη χρήση του επαίνου μπορεί να είναι τόσο ζημιογόνα όσο και η διόρθωση από εμάς των λαθών μιας εργασίας.

Τα παιδιά κάνουν πολλών ειδών λάθη. Κάποια απ' αυτά όπως να ξεχάσουν τις ασκήσεις ή να μη διαβάσουν για ένα διαγώνισμα έχουν αναμενόμενες συνέπειες. Άλλα όμως όπως τα ψέματα, οι ζαβολιές ή οι πράξεις που επιδρούν αρνητικά σε φιλίες, έχουν περίπλοκες αιτίες και πολυσύνθετη θεραπεία. Όλα όμως τα λάθη εμπεριέχουν τον σπόρο της  μάθησης.






10 συμβουλές για τους γονείς για να βοηθήσουν τα παιδιά τους να μάθουν από τα λάθη τους.


*  Αποδεχτείτε να μην περιμένετε από τα παιδιά σας να είναι τέλεια.


*  Κάντε τους γνωστό ότι η αγάπη σας γι' αυτά δεν υπόκειται σε όρους, και είναι ανεξάρτητη από τα λάθη τους.


Μη "διασώζετε" τα παιδιά από τα λάθη τους. Αντ' αυτού βοηθήστε τα να επικεντρωθούν στη λύση τους.


*  Εξηγήστε τους με παραδείγματα τα δικά σας λάθη, τις συνέπειες αυτών και πως σας βοήθησαν.


*  Ενθαρρύνετέ τα να αναλαμβάνουν την ευθύνη για τα λάθη τους και να μην κατηγορούν τους άλλους.


*  Αποφύγετε να τονίζετε τα λάθη που έκαναν στο παρελθόν  και εστιάστε στα τωρινά.


Επιβραβεύστε τα για την ικανότητά τους να παραδέχονται τα λάθη τους.


*  Επιβραβεύστε τα για τις προσπάθειές τους  και το κουράγιο τους να υπερνικούν τις αποτυχίες.


*  Συμβουλέψτε τα να ζητούν συγγνώμη από τρίτους που τυχόν έχουν βλάψει με τα λάθη τους.


*  Βοηθήστε τα να δουν τη θετική πλευρά του να μην τα κάνεις όλα σωστά!

__________________


πηγή: http://antikleidi.com

Κυριακή 28 Απριλίου 2013

Τα έθιμα της Κυριακής των Βαϊων στην Κέρκυρα

Οι εκδηλώσεις του Κερκυραϊκού Πάσχα αρχίζουν από την Κυριακή των Βαΐων, "των Βαγιώνε", όπως συνηθίζεται να λέγεται στην Κέρκυρα. Στις 11:00 το πρωί, γίνεται η λιτάνευση του Σεπτού Σκηνώματος του Αγίου Σπυρίδωνος, μια λιτανεία που τελείται από το 1630 σε ανάμνηση της απαλλαγής του νησιού από τη θανατηφόρο επιδημία της πανώλης, που το 1629 θέρισε τους Κερκυραίους. Η λιτανεία αυτή είναι η πιο μεγάλη σε διαδρομή και περιφέρεται κατά μήκος της νοητής γραμμής των παλαιών Ενετικών τειχών της πόλης, με αρκετές στάσεις για δεήσεις και παρακλήσεις, παρακάμπτοντας, όπως και παλαιότερα, την Εβραϊκή συνοικία. 

Είναι η μοναδική στην οποία συμμετέχουν, όλες και οι 18 Φιλαρμονικές του νησιού για να τιμήσουν τον Πολιούχο Άγιο της Κέρκυρας. Έθιμο είναι μετά το τέλος της λιτανείας, οι Φιλαρμονικές παρελαύνουν από τα κεντρικά σημεία του ιστορικού κέντρου της πόλης παιανίζοντας εύθυμα εμβατήρια.

ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΗ ΔΑΥΛΕΙΑ ΜΑΣ ΣΤΕΛΝΟΥΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΤΟΥΣ!! 1


Ιστορική Διαδρομή



 Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η πολιτιστική κληρονομιά για τον κάθε άνθρωπο είναι ο πιο πολύτιμος θυσαυρός. Διότι μέσα από αυτή τη κληρονομιά, η ταυτότητα, η ύπαρξη στο χρόνο αλλά και η ιστορική συνέχεια για την κάθε γενιά βρίσκουν έκφραση και υπόσταση. Αν δεν γνωρίσεις έναν τόπο, δεν μπορείς να τον αγαπήσεις κι αν δεν τον αγαπήσεις, δεν μπορείς ν' αγωνιστείς γι' αυτόν.


 Μύθοι και Ιστορίες





Ο ορεινός όγκος του Παρνασσού

 Οι μυθολογικές αναφορές γύρω από τον Παρνασσό και τη Δαύλεια είναι πλείστες. Και οι δύο περιοχές έχουν συνδεθεί με ένα πλήθος γεγονότων καταγεγραμμένων στην ελληνική Μυθολογία. Ο Παρνασσός λέγεται ότι πήρε το όνομά του από τον ομώνυμο γιο του Ποσειδώνα και της νύμφης Κλεοδώρας. Πάντως, στην πελασγική προελληνική γλώσσα η ονομασία του σημαίνει το ψηλότερο βουνό. Για τους αρχαίους Έλληνες αποτελούσε σημαντική περιοχή, καθώς ήταν αφιερωμένος στους θεούς Απόλλωνα και Διόνυσο. Μάλιστα στις πλαγιές του ο Απόλλωνας σκότωσε το δράκο Πύθωνα και ίδρυσε εκεί το Ιερό του με το περίφημο Μαντείο των Δελφών. Στους πρόποδες του βουνού ίδρυσε και το Κωρύκειο Άντρο, προς τιμήν της νύμφης Κωρυκίας, την οποία και ερωτεύτηκε. Με πολλά μυθολογικά περιστατικά συνδέεται και η Δαύλεια. Ο πιο γνωστός είναι ο μύθος του Τηρέα, του βασιλιά των Θρακών, ο οποίος κατοικούσε στην αρχαία Δαύλεια. Σύμφωνα με την παράδοση, ο Τηρέας βίασε τη Φιλομήλα, αδερφή της συζύγου του, Πρόκνης. Οι δύο γυναίκες τον τιμώρησαν σκοτώνοντας το γιο του, Ίτυ, και βάζοντας τον Τηρέα να φάει τις σάρκες του παιδιού του. Ο Τηρέας τις καταδίωξε και τη στιγμή που τις συλλάμβανε, εκείνες ευχήθηκαν να μεταμορφωθούν σε πουλιά. Οι θεοί τις άκουσαν και μεταμόρφωσαν την Πρόκνη σε αηδόνι, τη Φιλομήλα σε χελιδόνι και τον Τηρέα σε τσαλαπετεινό. Σε παλαιότερα λογοτεχνικά κείμενα μπορεί να συναντήσετε την ονομασία «δαυλιάδα» αντί για το αηδόνι. Αυτό προέρχεται από το μύθο, από το γεγονός, δηλαδή, ότι μια γυναίκα της Δαύλειας μετατράπηκε σε αηδόνι. Ο παραπάνω μύθος έγινε ευρέως γνωστός και τροφοδότησε την ελληνική ποίηση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η περιγραφή του θρήνου της Πηνελόπης από τον Όμηρο (Τ 518): «Όπως τ' αηδόνι το χλωμό, η κόρη του Πανδάρου, Όταν προβάλλει η άνοιξη, θρήνου τραγούδια αρχίζει, Μέσ' στα πυκνά φυλλώματα που κάθεται των δένδρων, και χύνει, αλλάζοντας σκοπούς, πολύφωνα τραγούδια, τ' αγαπημένο της παιδί τον Ίτυλο θρηνώντας, που απρόσεκτα τον σκότωσε.»


Ιστορικά Στοιχεία





Η είσοδος του "κάστρου" της Δαύλειας

 Η ιστορία της Δαύλειας χάνεται στα βάθη των αιώνων. Το σίγουρο είναι ότι έχει διαρκή παρουσία από τα προϊστορικά χρόνια μέχρι σήμερα. Εμφανίστηκε αρχικά ως Ανάκρια, αλλά πολύ γρήγορα μετονομάστηκε σε Δαυλίδα. Με το όνομα αυτό αναφέρεται και στον Όμηρο (Ιλιάδα Β 520), ενώ ο Ηρόδοτος (8, 35) την αναφέρει ως «Δαυλίων πόλις» ενώ ο Σοφοκλής (Οιδ. τύραν. 734) και ο Θουκυδίδης (Θουκυδίδου Ιστορία Β, 29) ως «Δαυλία». Το τελευταίο όνομα αναφέρει και ο Στράβων, ο οποίος διευκρινίζει ότι το όνομά της προέρχεται από τη λέξη «δαυλός», δηλαδή δασύς, πυκνός, και αναφέρεται στο γεγονός ότι η περιοχή καλυπτόταν από πυκνά δάση, τα δαύλα. Για την ονομασία «Δαυλίς» υπάρχουν δύο εκδοχές. Η πρώτη είναι αυτή που αναφέρει ο γεωγράφος Στράβων και την οποία μνημονεύει και ο περιηγητής Παυσανίας. Ο Παυσανίας, βέβαια, καταθέτει και μια διαφορετική άποψη, συσχετίζοντας την ονομασία με τη νύμφη Δαυλίδα. Η ονομασία «Δαύλεια» φαίνεται να επικράτησε μετά την επανάσταση του 1821, οπότε στο θέμα Δαυλ- προστέθηκε η κατάληξη -εια. Πρώτοι κάτοικοι της Δαύλειας πρέπει να ήταν οι Πελασγοί, σημαντική προελληνική φυλή που βρέθηκε στην Ελλάδα ανάμεσα στην τρίτη και τη δεύτερη χιλιετία π.Χ. Στη συνέχεια, κατοίκησαν στην περιοχή της Δαύλειας Θράκες, οι επονομαζόμενοι ως Φλεγύες (από τον αρχηγό τους Φλεγύα). 


Η αρχαία ακρόπολη της Δαύλεια
Μάλιστα, ο πρώτος Φλεγύας βασιλιάς της Δαυλίδος φέρεται να ονομαζόταν Τηρεύς και μάλιστα να είχε λεηλατήσει το Μαντείο των Δελφών. Η ασυγχώρητη για τους αρχαίους αυτή πράξη εξηγεί και το αποκρουστικό προφίλ που του δόθηκε στο σχετικό μύθο. Ακολούθησαν οι Βοιωτοί, κατά την κάθοδό τους από τη Θεσσαλία. Πολύ αργότερα η Δαύλεια κατοικήθηκε από Δωριείς και Φωκείς. Οι κάτοικοι της περιοχής ονομάζονταν Δαυλιείς ή Δαύλιοι και οι γυναίκες Δαυλιάδες. Η Δαυλίς ήταν χτισμένη στη νοτιοανατολική πλευρά του Παρνασσού, κοντά στο δρόμο που οδηγούσε από τη Χαιρώνεια στους Δελφούς. Ο δρόμος αυτός ήταν η περίφημη «Σχιστή οδός». Ο όρος «Σχιστή» προήλθε από το γεγονός ότι ο δρόμος που ξεκινούσε από τους Δελφούς χωριζόταν σε δύο κατευθύνσεις. Η μία κατεύθυνση οδηγούσε προς τη Θήβα και η δεύτερη προς την αρχαία Δαύλεια. Μάλιστα, στην Σχιστή οδό ήταν που συνάντησε και φόνευσε ο Οιδίποδας τον πατέρα του Λάιο . Περιγράφοντας τον τόπο του εγκλήματος, ο Σοφοκλής γράφει στην τραγωδία του «Οιδίπους Τύραννος» (733): «Φωκίς μεν η γη κλήζεται, σχιστή δ' οδός ες ταύτα Δελφών καπό Δαυλίας άγει» (Η περιοχή ονομάζεται Φωκίδα και σχιστή οδός οδηγεί σ' αυτό το σημείο από τους Δελφούς και από τη Αυλίδα). Στην αρχαία Δαύλεια μαρτυρείται η ύπαρξη δύο σημαντικών ναών, της Πολιάδας Αθηνάς και της Αρτέμιδος. Την ύπαρξη του πρώτου ναού βεβαιώνει ο Παυσανίας αναφερόμενος μάλιστα και σε κάποιο άγαλμα της θεάς Αθηνάς. 


Χαλάσματα από αρχαίο ναό


Επίσης, στην περιοχή πρέπει να υπήρχε και φημισμένο ηρώο, στην τοποθεσία «Τρωνίδα», αφιερωμένο στον αρχηγό των Φωκέων Ξάνθιππο. Τέλος, στο δρόμο που οδηγούσε από την αρχαία Δαύλεια προς τους Δελφούς ο Παυσανίας σημειώνει ότι υπήρχε οικοδόμημα με την ονομασία «Φωκικόν», δηλαδή η Βουλή των Φωκέων. Η Δαυλίδα και οι άλλες πόλεις της περιοχής πήραν μέρος στον περίφημο Τρωικό πόλεμο (1193-1184 π.Χ.), με αρχηγούς τους αδελφούς Σχεδίο (ή Σχέδιο σε άλλες πηγές) και Επίστροφο, γιους του Ιφίτου . Όπως μαρτυρεί ο Όμηρος (Ιλιάδα, Β', 517 κ.ε.), η αποστολή των Φωκικών πόλεων συνοδευόταν από 40 πολεμικά καράβια. Μάλιστα, ο Σχεδίος σκοτώθηκε από το δόρυ του Έκτορα (Ιλιάδα, Ρ', 306 κ.ε.). Η θέση «κλειδί» της Δαύλειας έγινε αιτία να αναμειχθεί πολλές φορές σε πολεμικές συγκρούσεις στη μακραίωνη ιστορία της. Το 480 π.Χ. πυρπολήθηκε από το στρατό του Ξέρξη, που κατευθυνόταν προς το ιερό των Δελφών για να το λεηλατήσει. Με την αποχώρηση του Ξέρξη και την ήττα του Μαρδόνιου στις Πλαταιές, η αρχαία Δαύλεια ξανακτίστηκε. Το 379 π.Χ. κυριεύτηκε πάλι από τον Φίλιππο Β', ενώ καταστράφηκε ολοκληρωτικά το 346 π.Χ. μαζί με όλες τις ομοσπονδιακές Φωκικές πόλεις, στο τέλος του τρίτου Ιερού Πολέμου. Αργότερα ανοικοδομήθηκε και ξαναοχυρώθηκε. Μάλιστα, οι κάτοικοί της πολέμησαν το 338 π.Χ. δίπλα στους Θηβαίους και τους Αθηναίους και εναντίον των Μακεδόνων στη μάχη της Χαιρώνειας. 



Το μνημείο του άγνωστου στρατιώτη


Όταν επιχείρησαν οι Ρωμαίοι να την καταλάβουν (198 π.Χ. Liv.XXXII, 18), δυσκολεύτηκαν πολύ. Σύμφωνα με μαρτυρία του Λατίνου συγγραφέα Λίβιου, «η Δαυλίς, επειδή βρίσκεται σε ψηλό λόφο, δεν ήταν δυνατό να κυριευθεί ούτε με κλίμακες ούτε με πολιορκητικές μηχανές» (Λιβ. 32,18). Ωστόσο, κατάφεραν να την κυριεύσουν και να την καταστρέψουν. Το 1444 μ.Χ. η περιοχή καταλήφθηκε από το δεσπότη του Μυστρά, Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, δύο χρόνια αργότερα κυριεύτηκε από τον Οθωμανό σουλτάνο, Μουράτ Β', ενώ το 1460 μ.Χ. έπεσε ολοκληρωτικά στα χέρια των Τούρκων. Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας η Δαύλεια χρημάτισε έδρα Ορθοδόξου Επισκοπής και στο διάστημα 1653-1655 μ.Χ. έδρα της Αρχιεπισκοπής. Οι κάτοικοι της Δαύλειας έδειξαν απαράμιλλο θάρρος το 1821, οπότε πολέμησαν υπό την καθοδήγηση του Αθανάσιου Διάκου στη μάχη για την απελευθέρωση της Λιβαδειάς. Σημαντικές χρονολογίες στον αγώνα εναντίον των Τούρκων στάθηκαν το 1825, οπότε ο Ιωάννης Γκούρας απέκρουσε τους Τούρκους κοντά στη Δαύλεια προξενώντας τους βαριές απώλειες, αλλά και το 1826 (24 Νοεμβρίου) οπότε ο Καραϊσκάκης και οι άνδρες του συγκρούστηκαν εκεί με 2.200 Τουρκαλβανούς, οι οποίοι έπαθαν πανωλεθρία. Η μαχητικότητα των Δαυλιωτών φάνηκε τόσο κατά τη Μικρασιατική εκστρατεία, όσο και στο δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Κατά τη Μικρασιατική εκστρατεία διακρίθηκε ο συνταγματάρχης Δ. Καλλιαγκάκης. Με θάρρος και απαράμιλλη αυτοθυσία κατάφερε να αποκρούσει τις τουρκικές δυνάμεις, ενισχύοντας τον Νικόλαο Πλαστήρα. Τελικά, έχασε τη ζωή του τον Αύγουστο του 1922 στο Αλή Βεράν. Στις 5 Μαΐου 1943 οι Ιταλοί κατάφεραν να κάψουν το χωριό, αλλά όχι να κάμψουν το αντιστασιακό σθένος των κατοίκων της Δαύλειας.

ΔΙΕΘΝΗΣ ΗΜΕΡΑ ΜΟΥΣΕΙΩΝ 2013: Βιομηχανικό Μουσείο Φωταερίου

ΔΙΕΘΝΗΣ ΗΜΕΡΑ ΜΟΥΣΕΙΩΝ 2013: Βιομηχανικό Μουσείο Φωταερίου


Ημερομηνία : 12/05/2013
Έναρξη : 10:00
Λήξη : 21:00
Χώρος - Αίθουσα : Κεντρική Αυλή
Είδος εκδήλωσης : Άλλο
Ελεύθερη Είσοδος



Το Βιομηχανικό Μουσείο Φωταερίου συμμετέχει για δεύτερη χρονιά στον εορτασμό της Διεθνούς Ημέρας Μουσείων, οργανώνοντας σειρά εκδηλώσεων για μικρούς και μεγάλους. Ξεχωριστές δράσεις θα λάβουν χώρα, με αφετηρία πάντα το θέμα που επέλεξε το Διεθνές Συμβούλιο Μουσείων (ICOM) – Μουσεία (μνήμη και δημιουργικότητα) = κοινωνική αλλαγή

Την Κυριακή 12 Μαΐου η είσοδος για το ΒΜΦ θα είναι ελεύθερη - καθώς και όλες οι δράσεις - ενώ παράλληλα στο πωλητήριο επιλεγμένα αντικείμενα θα διατίθενται με έκπτωση 10%.

Το Βιομηχανικό Μουσείο Φωταερίου καλεί τους επισκέπτες να ανακαλύψουν μέσα από την προτεινόμενη μουσειακή διαδρομή τη γραμμή παραγωγής του φωταερίου, να περιηγηθούν στις εγκαταστάσεις του εργοστασίου, να συνδυάσουν την παλαιά τεχνολογία με τη σύγχρονη ιστορία της Αθήνας, να εξοικειωθούν με θέματα που σχετίζονται με το φωταέριο και το εργοστάσιο.
 
Για πρώτη φορά ανοίγει για το κοινό το κτίριο του Νέου Υδαταερίου* (Πύργος). Θα είναι προσβάσιμο μέχρι το ανώτερό του επίπεδο προκειμένου να απολαύσουν οι επισκέπτες μας τη μοναδική θέα του εργοστασίου και της πόλης μέχρι την ώρα δύσης του ήλιου. Θα πραγματοποιηθούν δυο αναβάσεις, μία στις 10.00. και μια ακόμη στις 19.00. Το Νέο Υδαταέριο κατασκευάστηκε το 1955, έχει χαρακτηριστεί ιστορικά διατηρητέο κτίριο και διατηρεί ακέραιο στο σύνολο του το μηχανολογικό εξοπλισμό. Έχει ύψος 30 μ. περίπου και χωρίζεται σε 5 ορόφους. Στο ισόγειο υπάρχει μια αίθουσα προβολών, χώρος εκπαιδευτικών προγραμμάτων και το Πωλητήριο του Μουσείου που είναι προσβάσιμα καθόλη τη διάρκεια του χρόνου.

Κατά τη διάρκεια της ημέρας θα πραγματοποιηθούν:
δωρεάν ξεναγήσεις από τις 10.00 το πρωί ανά 1,5 ώρα και
εκπαιδευτικά προγράμματα:

  • «Τα παιδιά εξερευνούν το μουσείο στο Γκάζι» στις 11.00 για παιδιά ηλικίας 8-12 ετών
  • «Το μυστήριο του φωταερίου», στις 12.00 για παιδιά ηλικίας 5 -7 ετών

Οι κρατήσεις είναι απαραίτητες, λόγω περιορισμένου αριθμού θέσεων.
 
* Για την ανάβαση - ξενάγηση στο ψηλότερο κτίριο του Μουσείου, στο Νέο Υδαταέριο, ο αριθμός των ατόμων ανά ομάδα δεν μπορεί να ξεπεράσει τα 15 άτομα Δεν επιτρέπεται να συμμετάσχουν άτομα που πάσχουν από καρδιακά προβλήματα, έχουν υψοφοβία ή είναι έγκυοι.
  Κρατήσεις: Τομέας Βιομηχανικού Μουσείου, τηλ. 210 3475535, gasmuseum@athens-technopolis.gr

 
Πρόγραμμα για τη διεθνή ημέρα των μουσείων – 12 Μαΐου 2013
 

10.00-19.00: ξεναγήσεις ανά 1,5 ώρα (10.00, 11.30, 13.00, 16.00, 17.30 και 19.00)
 
10.00: ανάβαση στον πύργο του Νέου Υδαταερίου (max. 15 άτομα)
 
11.00: εκπαιδευτικό πρόγραμμα «Τα παιδιά εξερευνούν το Μουσείο στο Γκάζι» (απαραίτητες κρατήσεις)
 
12.00: εκπαιδευτικό πρόγραμμα «Το μυστήριο του φωταερίου» (απαραίτητες κρατήσεις)
 
19.00: ανάβαση στον πύργο του Νέου Υδαταερίου (max. 15 άτομα), την ώρα της δύσης του ηλίου
ΠΗΓΗ:http://www.technopolis-athens.com

Πέμπτη 25 Απριλίου 2013

ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΗ ΔΑΥΛΕΙΑ ΜΑΣ ΣΤΕΛΝΟΥΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΤΟΥΣ!! 3

ΤΑ ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ ΤΗΣ:


Το Κάστρο της Δαύλειας

 


Το κάστρο της Δαύλειας

Η πλούσια ιστορική διαδρομή της Δαύλειας ανά τους αιώνες έχει αφήσει πολλά αξιοθέατα ως κληρονομιά στις επόμενες γενιές. Το κάστρο της Δαύλειας όπως έχει επικρατήσει να ονομάζεται το κυκλώπειο οχυρό φρούριο, η αλλοτινή ισχυρή Ακρόπολη της η οποία υψώνεται επάνω σε βράχο στα νότια του οικισμού της, σε απόσταση μόλις 15' από αυτόν με τα πόδια. Η Δαυλίδα ήταν η δεύτερη (μετά τον Πανοπέα) πόλη που συναντούσε κανείς σε φωκικό έδαφος, στο δρόμο από τη Χαιρώνεια της Βοιωτίας προς τους Δελφούς. Η απόσταση από τον Πανοπέα δεν είναι μεγαλύτερη των 6 χιλ. Η παρουσία της ακρόπολης ήταν έντονη σε όλες τις ιστορικές στιγμές της περιοχής. Η βάση του τείχους φαίνεται να χρονολογείται από την εποχή των Πελασγών, οπότε το τείχος έχει μακραίωνη παρουσία από την προϊστορική εποχή. Είναι χτισμένο με πολυγωνικές και ορθογώνιες πέτρες. Το σχήμα του τείχους είναι κυκλικό και η μοναδική είσοδός του στη βορειοδυτική πλευρά προστατεύεται από δύο πύργους. Από αυτούς ο ένας μόνο (ο αριστερός καθώς ανεβαίνουμε) ανήκει στο αρχικό τείχος, ενώ ο δεξιός είναι μεταγενέστερο μεσαιωνικό κτίσμα. Το κτίσμα αυτό, καθώς και άλλα μεσαιωνικά, μαρτυρούν τη μακραίωνη χρήση της Ακρόπολης της Δαύλειας. Η κύρια είσοδος της Ακρόπολης ονομάζεται Σιδερόπορτα. Τα ερείπια του τείχους διατηρούνται σχεδόν σε όλη την έκτασή του.





Το εκκλησάκι των Αγίων Θεοδώρων

Το εσωτερικό του Κάστρου της Δαύλειας κρύβει μιαν έκπληξη για τους επισκέπτες του. Εκεί δεσπόζουν τα κατάλοιπα από το εκκλησάκι των Αγίων Θεοδώρων, μέσα από το οποίο η χριστιανική παράδοση συναντά την ειδωλολατρική. Το εκκλησάκι είναι μεσαιωνικό. Έχει κτιστεί επάνω στα θεμέλια του ναού της Πολιάδος Αθηνάς και με οικοδομικό υλικό προερχόμενο από το ναό αυτό. Από το εκκλησάκι σώζονται μόνο το σύνθρονο και κάποιες κολόνες. Το κάστρο στέκει και ατενίζει μονάχο του τον κάμπο της Δαύλειας, στον ίσκιο του επιβλητικού όγκου του βουνού Παρνασσού. Σίγουρα ο επισκέπτης ανταμείβεται με το παραπάνω με μια βόλτα μέχρι το δυσάλωτο τείχος του κάστρου με μια υπέροχη θέα του μεγάλου κάμπου και ένα από τα ωραιότερα ηλιοβασιλέματα στην περιοχή. Στην περιοχή του Κάστρου βρίσκονται σε εξέλιξη εργασίες διαμόρφωσης του εξωτερικού χώρου, με λιθόστρωτα μονοπάτια, δημιουργία πλατωμάτων θέας, ξύλινο αναψυκτήριο, χώρο στάθμευσης και ηλεκτροφωτισμό.



Ιερά Μονή Ιερουσαλήμ ή 'Γερσαλή'

 




Ιερά Μονή Ιερουσαλήμ

Το ιστορικό μοναστήρι της Κοίμησης της Θεοτόκου Ιερουσαλήμ αποτέλεσε και αποτελεί αξιόλογο ιστορικό και θρησκευτικό κέντρο από την εποχή της Τουρκοκρατίας. έχει να μας διηγηθεί πολλές ιστορίες εθνικής υπερηφάνειας αλλά και καταστροφής. Απέχει 5 χιλιόμετρα από τη Δαύλεια και δεσπόζει στη δασωμένη ανατολική πλευρά του βουνού του Απόλλωνα, Παρνασσού και σε υψόμετρο 900 μέτρων. Η μονή είναι προστατευμένη από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα σε μία διάταξη που θυμίζει μεσαιωνική οχύρωση καθώς το εσωτερικό των τειχών αποτελούν τα κελιά των μοναχών. Στο κέντρο του τετραγώνου που διαμορφώνεται εσωτερικά βρίσκεται το καθολικό της μονής. Ο ναός είναι σταυροειδής εγγεγραμμένος τετρακιόνιος με προσθήκη δύο πεσσών δυτικά. Το τοπίο είναι μοναδικό σε ομορφιά και γαλήνη. Άγριες και απότομες οι πλαγιές του Παρνασσού στέκουν από πάνω του, ενώ από ψηλά κατεβαίνει το πυκνό δάσος του ελάτου που το ζώνει από παντού. Το εσωτερικό του μοναστηριού σε απόλυτη τάξη, καθαριότητα και καλαισθησία, o πολύ όμορφος κήπος καθώς και η φιλοξενία των μοναχών που διαβιούν εκεί ανταμείβει και τον πιο δύσκολο επισκέπτη. Ιδρύθηκε πιθανότατα το 1088, στα χρόνια του Aλεξίoυ Α' αυτoκpάτopα του βυζαντioυ χρονολογία ανοικοδόμησης και του καθολικού του. Βέβαια, ορισμένοι ερευνητές υποστηρίζουν ότι υπήρχε ήδη πριν από το 1000 μ.Χ. Οι εικόνες και οι τοιχογραφίες του, είναι έργα του 17' αιώνα, βυζαvτιvής τεχνοτροπίας, χρονολογία ανοικοδόμησης και της εκκλησίας του Μοναστηριού. Η καίρια θέση του το έκανε σταθμό και Κιβωτό Πίστης στην ιστορία της Κεντρικής Ελλάδας.



Ιερά Μονή Ιερουσαλήμ εσωτερικά
 Πιέστε για Μεγένθυνση!

Η σημερινή μορφή του ναού δεν είναι η αρχική, καθώς πρέπει να προηγήθηκαν στην ίδια θέση άλλοι δύο, που καταστράφηκαν από σεισμό (1870) και πυρκαγιές. Ξεχωριστό κεφάλαιο στις σελίδες της ιστορίας της Μονής αποτελεί η δραστηριότητά της κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας, οπότε υπαγόταν στην Ιερά Μονή Σινά. Την εποχή εκείνη οι μοναχοί της έδειξαν τρομερή ανδρειοσύνη, καθώς νοσήλευαν αρρώστους και τραυματίες, συντηρούσαν οικογένειες αγωνιστών, ανεφοδίαζαν τους κλέφτες και κρατούσαν ζωντανή την ελληνική γλώσσα και παράδοση. Για το λόγο αυτό πολλές φορές πολιορκήθηκε, κατακτήθηκε και καταστράφηκε από τους Τούρκους. Η νικηφόρα έκβαση της μάχης της Αράχωβας το 1826, οφείλεται σε μεγάλο βαθμό, σε μήνυμα που έστειλε ο ηγούμενος της μονής Παφνούτιος στον Γεώργιο Καραϊσκάκη με τον ανιψιό του να του πει πως ένα ασκέρι 2000 Τουρκαλβανών έχουν κατασκηνώσει στο μοναστήρι και πως την επαύριο θα περάσουν από την Αράχωβα με προορισμό τα Σάλωνα να βοηθήσουν τους πολιορκημένους Τούρκους από τον Πανουριά και τον Δυοβουνιώτη. Ξανά κτίστηκε όμως και σήμερα μετά από τους σεισμούς του 1981, αναστηλωμένο βρίσκεται ορθό και πάλι στις πλαγιές του Παρνασσού. Δυστυχώς οι συνεχείς καταστροφές της Μονής αφάνισαν πολύτιμα κειμήλια, χειρόγραφα και θησαυρούς. Σε αυτά που σώθηκαν συγκαταλέγονται σπουδαία έργα όπως οι φορητές εικόνες του τέλους του 17ου αιώνα Κρητικής τεχνοτροπίας, έργα του Νικολάου Καλλέργη (όπως αποδεικνύεται από υπογραφή στην εικόνα των Ταξιαρχών). Οι σπουδαιότερες είναι του Παντοκράτορα όπου χαρακτηρίζεται από την ήρεμη έκφραση της μορφής, η εικόνα της Θεοτόκου που κρατά το μικρό Ιησού προσευχόμενο, αυτή του Προδρόμου που απεικονίζεται με φτερά ως προάγγελος του Μεσσία και των Αρχαγγέλων οι οποίοι κρατούν μετάλλιο του Κυρίου. Αναφέρουμε χαρακτηριστικά τη φορητή εικόνα της Παναγίας Βρεφοκρατούσας, έργο του 16ου αιώνα. Η εικόνα φυλάσσεται και μεταφέρεται στο μοναστήρι για προσκύνημα μόνο σε εξαιρετικές περιστάσεις. Σήμερα η Μονή υπηρετείται από τρεις μοναχές και γιορτάζει στις 23 Αυγούστου. Την Ιερά Μονή Ιερουσαλήμ αξίζει να επισκεφτείτε την παραμονή της εορτής της, αλλά και οποιαδήποτε άλλη ημερομηνία. Θα εντυπωσιαστείτε από το επιβλητικό τοπίο που την περιβάλλει με άγριες και απότομες πλαγιές και άφθονα έλατα.




Ναΐσκος της Παναγίας Φανερωμένης

Πιέστε για Μεγένθυνση!


Η Παναγία Φανερωμένη

Η απαρχή της Ιεράς Μονής Ιερουσαλήμ ήταν μια σπηλιά, στα νοτιοανατολικά της Μονής, όπου σήμερα βρίσκεται ο ναός της Παναγίας Φανερωμένης. Ο ναός εντυπωσιάζει τον επισκέπτη με τον τρόπο που είναι προσαρτημένος στο βράχο και για την αρμονική σύνδεσή του με το φυσικό τοπίο. Η σπηλιά μετασχηματίστηκε σε ναό την εποχή που οι ασκητές των Αγίων Τόπων κατέφυγαν στην περιοχή λόγω των διωγμών τους από τους Άραβες Σαρακηνούς. Το ναό κοσμούν τοιχογραφίες, που χρονολογούνται το 17ο αιώνα μ.Χ. και ακολουθούν την τεχνοτροπία της Κρητικής Σχολής. Ενώ σε ένα σημείο νερό αναβρύζει από τα σπλάχνα του βράχου κάτι σαν φυσικός αγιασμός για τον προσκυνητή.

Ξωκλήσι Αγίου Γεωργίου

Πιέστε για Μεγένθυνση!


Το εξωκλήσι του Αγίου Γεωργίου

Μέσα στη Δαύλεια βρίσκεται και άλλος ένας θρησκευτικός χώρος άξιος προσοχής, το μεταβυζαντινό εξωκλήσι του Αγίου Γεωργίου. Είναι ρυθμού βασιλικής με εξωτερικά αντιστηρίγματα λιθοδομής και τοιχογραφίες του 18ου αιώνα. Επίσης έχουν βρεθεί πολλά σπηλαιολογικά ευρήματα. Έχει εκδηλωθεί ενδιαφέρον από τον Σπηλαιολογικό Ελληνικό Όμιλο (ΣΠΕΛΕΟ) και έχει σταλεί Σπηλαιολογική ομάδα για εξερεύνηση, φωτογράφηση και χαρτογράφηση των σπηλαιολογικών χώρων του δήμου και ειδικά του οριζοντίου σπηλαίου του Αγίου Γεωργίου. Δυστυχώς σήμερα το ξωκλήσι αυτό είναι σε πολύ κακή κατάσταση λόγω σοβαρών στατικών προβλημάτων.


Το Παλιό Ρολόι

Πιέστε για Μεγένθυνση!


Το Παλιό Ρολόι της Δαύλειας

Το πετρόκτιστο παλιό ρολόι του οικισμού Δαύλειας στέκει με φόντο τον Παρνασσό επιβλητικό και αγέρωχο από το 1928 κοντά στην είσοδο της κεντρικής πλατείας στην πάνω πλευρά και σηματοδοτεί την πολιτιστική κληρονομιά της Δαύλειας. Αυτό το παλιό πανύψηλο πέτρινο Ρολόι πύργο που μοιάζει σαν να ελέγχει κάθε γωνιά του οικισμού έχει να διηγηθεί πολλές ιστορίες για τα σύγχρονα γεγονότα που σημάδεψαν την περιοχή. Επισκεφτείτε το και αφουγκραστείτε τα όσα έχει να σας πει, ενώ αν καθίσετε στην κεντρική πλατεία για ένα καφέ κάθε μισή και κάθε ώρα θα ακούσετε τον βαρύ και όμορφο χαρακτηριστικό κτύπο του

Οι Νερόμυλοι

Πιέστε για Μεγένθυνση!


Ο Νερόμυλος του Κουκούτση

Γύρω από τον οικισμό της Δαύλειας υπάρχουν τέσσερεις παλιοί νερόμυλοι, των οικογενειών Κουκούτση, Κοπανιά, Κοσκινά και Μπάρλου που διασώζουν τον βασικό τους εξοπλισμό και μαρτυρούν την οικονομική της ευμάρεια. Ο μηχανισμός των νερόμυλων απαρτιζόταν από δύο μέρη: το κινητικό, που το αποτελούαν ο τροχός («φτερωτή») και τα εξαρτήματά του, και το αλεστικό, που περιλάμβανε τις μυλόπετρες και τα εξαρτήματα λειτουργίας. Δύο αξιόλογα υδροκίνητα συγκροτήματα με νερόμυλους για το άλεσμα σιτηρών και καρπών, μαντάν(μ)ια για το κτύπημα των μάλλινων υφασμάτων και μικρές μονάδες παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος την περικλείουν. Ο νερόμυλος της οικογένειας Κουκούτση και ο «διόφθαλμος» διότι εξοπλισμένος με δύο ζευγάρια από μυλόπετρες νερόμυλος της οικογένειας Κοπανιά με οριζόντια μεταλλική φτερωτή είναι νερόμυλοι Ανατολικού τύπου με οριζόντια μεταλλική φτερωτή σύμφωνα με την διεθνή Μυλολογική κατάταξη και είναι ακόμα σε λειτουργία. Στα μαντάν(μ)ια της οικογένειας Τσαμαλή και Μπάρλου διασώζονται αρκετά στοιχεία των μηχανισμών τους. Στα συγγενικά με τους νερόμυλους παραδοσιακά συγκροτήματα των μανταν(μ)ιών η υδροκίνητη εξωτερική φτερωτή γυρίζει σε άξονα με σφήνες στερεωμένες πάνω του οι οποίες σηκώνουν τα ξύλινα κοπάνια τα οποία κτυπούν πέφτοντας, τα μουσκεμένα μάλλινα υφάσματα τοποθετημένα σε κοίλο κορμό, την επονομαζόμενη "κορίτα".



Πιέστε για Μεγένθυνση!

Τα Μαντάμια

Στις υδροκίνητες μικρές οικογενειακές μονάδες με τα διάφορα παραδοσιακά εξαρτήματα τιθάσσευσης και εκμετάλλευσης της ενέργειας του νερού για την παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος μπορούμε να βρούμε αρκετές καινοτομίες της εποχής. Σε καλύτερη κατάσταση είναι αυτή της οικογένειας Κοπανιά. Το νερό γυρίζει οριζόντια φτερωτή ελληνικού τύπου, όπως και στους νερόμυλους. Η χάραξη δικτύου διαδρομών μέσα στο υποβλητικό τοπίο στους πρόποδες του Παρνασσού, για τους νερόμυλους, τις πηγές, τους υδροβιότοπους, τους καταρράχτες, τις κρήνες, μαζί με την παράλληλη αξιοποίηση των υδροκίνητων εργαστηρίων που σώζονται θα συμβάλλει στην ανάδειξη των σημαντικών μνημείων και του φυσικού περιβάλλοντος της Δαύλειας. Σήμερα λειτουργούν μόνο νερόμυλοι των οικογενειών Κουκούτση και Κοπανιά. Από τους υπόλοιπους διασώζεται μόνο ο βασικός εξοπλισμός, που καταδεικνύει τη μεγάλη δραστηριότητά τους.

Οι Βρύσες



Λιθόκτιστη βρύση

Εξαιρετικά όμορφες είναι οι λιθόκτιστες βρύσες που στολίζουν διάφορα σημεία του χωριού και αποτελούν μαρτυρία της ιδιαίτερα στενής σχέσης των κατοίκων της Δαύλειας, ήδη από τους αρχαίους χρόνους με το πολυτιμότερο αγαθό, το νερό. Οι πιο παλαιές βρύσες, χτισμένες με πέτρες που είχαν οπωσδήποτε κάλανο, πέτρα δηλαδή λαξεμένη κοίλη, γούρνα, για να πίνουν από εκεί τα μουλάρια και γενικά τα zώα και μασούρι, ένα κομματάκι σωλήνα, για να πίνουν από κει οι άνθρωποι και να παίρνουν νερό οι νοικοκυράδες για τα σπίτια τους. Οι βρύσες ήταν κατά το παρελθόν το κέντρο των κοινοτήτων, γύρω από τις οποίες οργάνωναν τη ζωή τους οι κάτοικοι. Με τις κανάτες και τα βαρέλια τους μετέφεραν το πολύτιμο νερό στα σπίτια τους. Οι βρύσες έχασαν την αίγλη τους με την εμφάνιση της οικιακής υδροδότησης. Ο ταξιδιώτης ακόμα και σήμερα μπορεί να ξεδιψάσει σε μια από αυτές τις βρύσες με την ιδιαίτερα όμορφη αρχιτεκτονική απολαμβάνοντας το κρυστάλινο γάργαρο νερό κατευθείαν από τις πηγές του Παρνασσού.



Μνημείο Οιδίποδα


Πιέστε για Μεγένθυνση!


Το Μνημείο του Οιδίποδα

Στο δρόμο για Δαύλεια και εντός της περιοχής Διστόμου υπάρχει σύγχρονο μνημείο με αναθηματική πλακέτα πλαισιωμένη από παραδοσιακή πέτρινη κατασκευή που μαρτυρεί το γεγονός της τοποθεσίας της Σχιστής Οδού, εκεί όπου ο Οιδίποδας σκότωσε τον πατέρα του Λάιο. Ο Παρνασσός πήρε το όνομα του από το γιό του Ποσειδώνα και της νύμφης Κλεοδώρας. Ήταν το ιερό βουνό του Απόλλωνα και του Διονύσου. Ο Απόλλωνας ίδρυσε στους πρόποδες του βουνού δίπλα στην Κασταλία πηγή το πασίγνωστο μαντείο των Δελφών καθώς και το Κωρύκιο Άντρο προς τιμή της νύμφης Κωρυκίας την οποία και ερωτεύτηκε. Καρπός του έρωτά τους ήταν ο Λυκωρέας από τον οποίο πρέπει να πήρε και το όνομα της μετά από παραφθορά, και η κορυφή Λιάκουρα. Ο Παυσανίας επίσης αναφέρει την ύπαρξη της Σχιστής οδού για το μαντείο των Δελφών όπου συνέβη και το αποτρόπαιο έγκλημα του Οιδίποδα.
Αν αφήσαμε κάτι απ΄έξω… έκπληξη!!! Θα το δείτε όταν μας επισκεφτείτε !
Σας περιμένουμε με ανυπομονησία!!!




Οι μαθητές της Ε’ τάξης του ΔΣ Δαύλειας

Στον Δάσκαλο



Του Κωστή Παλαμά
Σμίλεψε πάλι, δάσκαλε, ψυχές!
Κι ότι σ' απόμεινε ακόμη στη ζωή σου,
Μην τ' αρνηθείς!
Θυσίασέ το ως τη στερνή πνοή σου!
Χτισ' το παλάτι, δάσκαλε σοφέ!
Κι αν λίγη δύναμη μεσ' το κορμί σου μένει,
Μην κουρασθείς.
Είν' η ψυχή σου ατσαλωμένη.
Θεμέλια βάλε τώρα πιο βαθειά,
Ο πόλεμος να μη μπορεί να τα γκρεμίσει.
Σκάψε βαθειά.
Τι κι' αν πολλοί σ’ έχουνε λησμονήσει;
Θα θυμηθούνε κάποτε κι αυτοί
Τα βάρη που κρατάς σαν 'Ατλαντας στην πλάτη,
Υπομονή!
Χτίζε, σοφέ, της κοινωνίας το παλάτι!
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
back to top