Λεονάρντο Ντα Βίντσι, Πάμπλο Πικάσο: Η δυσλεξία μυστικό της επιτυχίας τους !

Η δυσλεξία είναι μια μορφή μαθησιακής δυσκολίας, όπου το άτομο, μικρής ή μεγάλης ηλικίας, παρουσιάζει δυσκολίες στην ανάλυση των λέξεων και σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, την παρουσιάζουν ένα στα δώδεκα παιδιά.

Τόσο ο Leonardo Da Vinci όσο και ο Pablo Picasso, ήταν δυσλεκτικοί. Από ό,τι φαίνεται όμως, η δυσλεξία μπορεί να βοηθήσει το άτομο στην έντονη συνειδητοποίηση του χώρου, γεγονός που μπορεί να κάνει τη διαφορά ανάμεσα σε έναν επαγγελματία ζωγράφο κι έναν πραγματικό καλλιτέχνη.

Αυτή η ανακάλυψη, που έγινε από τους ψυχολόγους του Middlesex University, θα μπορούσε να εξηγήσει την ιδιοφυία μερικών από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες όλων των εποχών και την διαχρονικότητα έργων όπως η Μόνα Λίζα.

Οι ερευνητές διεξήγαγαν διάφορα τεστ σε 41 άντρες και γυναίκες, προκειμένου να αξιολογήσουν την οπτικο-χωρική τους ικανότητα. Τα μισά περίπου από τα άτομα που συμμετείχαν ήταν δυσλεκτικά, επομένως δυσκολεύονταν να μάθουν να συλλαβίζουν, να διαβάζουν και να γράφουν.

Οι δυσλεκτικοί άντρες τα πήγαν καλύτερα από τους υπόλοιπους σε πολλά από τα τεστ, συμπεριλαμβανομένου του να θυμηθούν  την ακριβή τοποθεσία του προσώπου της Βασίλισσας στο γραμματόσημο και του να αναπαράγουν σχέδια, χρησιμοποιώντας χρωματιστά τουβλάκια.

Ήταν επίσης, γρηγορότεροι και πιο ακριβείς στο να προσανατολιστούν μέσα σε μία “εικονική πόλη” που είχε στηθεί σε ηλεκτρονικό υπολογιστή για τους σκοπούς της έρευνας.

Οι ερευνητές είπαν ότι υπάρχουν διάφορες εξηγήσεις για τα ευρήματα αυτά, μεταξύ των οποίων είναι και το γεγονός ότι τα άτομα που έχουν δυσλεξία, αναπτύσσουν μια πιο ενισχυμένη αίσθηση του χώρου, προκειμένου να αντισταθμίσουν το πρόβλημά τους με τη γλώσσα.

Ο Dr. Nicola Brunswick δήλωσε: «Επίσης, πολλά δυσλεκτικά άτομα προτιμούν να επιλύουν διάφορα προβλήματα με το να σκέφτονται και να πράττουν παρά μέσω της ομιλίας.

Αυτό θα μπορούσε να βοηθήσει τους δυσλεκτικούς άντρες να αναπτύξουν τις ικανότητες που χρειάζονται για να πετύχουν στον καλλιτεχνικό και δημιουργικό τομέα».

Ωστόσο, οι δυσλεκτικές γυναίκες δεν είχαν καλύτερη συνειδητοποίηση του χώρου από τις υπόλοιπες γυναίκες που πήραν μέρος στα τεστ, δείχνοντας έτσι στους επιστήμονες, ότι η ικανότητα διαχείρισης τρισδιάστατων εικόνων ίσως είναι περισσότερο ένα ανδρικό χαρακτηριστικό.

Παρόλο που η ιδέα ότι η δυσλεξία επιφέρει και μία ιδιαίτερη ικανότητα αντίληψης του χώρου είχε ξαναδιατυπωθεί, αυτή η μελέτη είναι η πρώτη που βρίσκει αδιάσειστες αποδείξεις για τη θεμελίωση της θεωρίας αυτής.

«Στα περισσότερα από τα τεστ που είχαν διεξαχθεί επάνω σε αυτόν τον τομέα, ζητούσαν από τα άτομα να ζωγραφίσουν σε ένα χαρτί κάποιες εικόνες.

Αυτά τα τεστ όμως, δεν μπορούν να είναι αντιπροσωπευτικά των πραγματικών δυνατοτήτων των ατόμων αυτών», δήλωσε ο Dr. Brunswick. «Τώρα όμως, έχουμε και πραγματικές ενδείξεις ότι οι δυσλεκτικοί άντρες είναι καλύτεροι σε αυτόν τον τομέα».

Καλλιτέχνες που είναι γνωστό ή πιστεύεται ότι είχαν δυσλεξία, είναι ο Da Vinci, ο Picasso, ο Rodin και ο Andy Warhol.

Ο Da Vinci έγραφε τις σημειώσεις του ανάποδα, από τα δεξιά προς τα αριστερά, ενώ ο Picasso δυσκολευόταν να διαβάσει.

Η δυσλεξία μπορεί να έπαιξε ρόλο και στις καριέρες μερικών από τους μεγαλύτερους επιστήμονες, όπως του Thomas Edison και του Michael Faraday.

από directNEWS.gr

O Leonardo da Vinci ( 1452-1519),ο αρχαιότερος από αυτούς τους ξακουστούς καλλιτέχνες, γεννήθηκε σε ένα χωριό της Τοσκάνης.
Μαθήτεψε σ΄ένα από τα κυριότερα εργαστήρια της Φλωρεντίας. Το εργαστήριο του Andrea del Verrocchio(1435-1488), που ήταν ζωγράφος και γλύπτης.(...)
Μυήθηκε στα τεχνικά μυστικά του χυτηρίου και της επεξεργασία του μετάλλου, έμαθε να προετοιμάζει προσεχτικά πίνακες και γλυπτά, ξεκινώντας από σπουδές με μοντέλα γυμνά ή ντυμένα.

Έμαθε να μελετά φυτά και περίεργα ζώα για να τα εντάξει στους πίνακες τους, και θα πρέπει να του δίδαξαν καλά τις αρχές τις προοπτικής και τη χρήση του χρώματος. Στην περίπτωση άλλων προικισμένων νέων, η εκπαίδευση αυτή θα ήταν αρκετή για να γίνουν αξιοσέβαστοι καλλιτέχνες, και καλοί ζωγράφοι και γλύπτες βγήκαν πράγματι από το εργαστήρι του Βερρόκιο.

Ο Λεονάρντο όμως ήταν κάτι περισσότερο από ένα προικισμένο παιδί. ΄Ηταν μία μεγαλοφυία, που η διανοητική της δύναμη θα παραμείνει πάντα αντικείμενο απορίας και θαυμασμού για τον κοινό θνητό. Έχουμε μαρτυρίες για το εύρος και την δημιουργικότητα του μυαλού του Λεονάρντο, επειδή οι μαθητές και οι θαυμαστές του διαφύλαξαν με προσοχή τα σχέδια και τα σημειωματάρια του, χιλιάδες σελίδες γεμάτες κείμενα και σχεδιάσματα,αποσπάσματα από βιβλία που διάβαζε και σημειώσεις για βιβλία που λογάριαζε να γράψει.  
Όσο περισσότερο μελετούμε αυτά τα χειρόγραφα, τόσο λιγότερο καταλαβαίνουμε πως μπορούσε ο ίδιος άνθρωπος να έχει τέτοια επίδοση σε όλους αυτούς τους διαφορετικούς τομείς της έρευνας και να συνεισφέρει σημαντικά σχεδόν σε όλους.

Ίσως ένας από τους λόγους να ήταν πως ο Λεονάρντο ήταν Φλωρεντινός καλλιτέχνης και όχι λόγιος .

Πίστευε πως έργο του καλλιτέχνη ήταν να εξερευνήσει τον ορατό κόσμο, όπως είχαν κάνει οι προηγούμενοι , αλλά πληρέστερα και με μεγαλύτερη διεισδυτικότητα και ακρίβεια. Η γνώση των λογίων, αντλημένη από τα βιβλία, δεν τον ενδιέφερε.(...) 
Την εποχή που οι σοφοί , στα πανεπιστήμια , βασίζονταν στο κύρος των αρχαίων συγγραφέων, ο ζωγράφος Λεονάρντο δεν θα παραδεχόταν ποτέ ότι διάβαζε χωρίς να το ελέγξει με τα ίδια του τα μάτια. 

 Κάθε φορά που αντιμετώπιζε κάποιο πρόβλημα, αντί να ανατρέξει στις αυθεντίες, προσπαθούσε να το λύσει με πειράματα. Δεν υπήρχε τίποτα στη φύση που να μην αποτελούσε ερέθισμα για την περιέργεια του και πρόκληση για την ευφυία του.  

Ερεύνησε τα μυστικά του ανθρώπινου σώματος ανατέμνοντας περισσότερα από τριάντα πτώματα. Υπήρξε ένας από τους πρώτους που προσπάθησαν να εξιχνιάσουν το μυστήριο της ανάπτυξης του εμβρύου μέσα στη μήτρα μελέτησε τους νόμους που διέπουν τα θαλάσσια ρεύματα και τα κύματα, παρατηρούσε και ανέλυε , χρόνια ολόκληρα , το πέταγμα των εντόμων και των πουλιών, πράγμα που τον βοήθησε να εφεύρει μία ιπτάμενη μηχανή για την οποία ήταν βέβαιος πως μια μέρα θα γινόταν πραγματικότητα.

Πολεμικές μηχανές, σχεδιασμένες από τον Leonardo Da Vinci 

Η Ιταλία του 15ου αιώνα ήταν ένα ταραχώδες μέρος, ένα μωσαϊκό πυκνοκατοικημένων πριγκιπάτων, βασιλείων και πόλεων-κρατών σε αέναη σύγκρουση μεταξύ τους. Οι ισχυρές οικογένειες που κινούσαν τα νήματα προσλάμβαναν ένα πυρήνα εκπαιδευμένων και δημιουργικών μυαλών για να ενισχύσουν τα κάστρα τους και να αναπτύξουν όπλα με τα οποία θα εφοδίαζαν τους μισθοφορικούς τους στρατούς.
Ως κορυφαίος διανοητής της αναγέννησης, ο Leonardo Da Vinci (1452-1519) μπήκε γρήγορα στους κόλπους αυτής της ελίτ, που κατέκτησε τους Φλωρεντίνους τόσο για την επιδεξιότητα του στην στρατιωτική μηχανική όσο και για την καλλιτεχνική του επιτηδειότητα. Μεγάλος καλλιτέχνης μέχρι την ηλικία των 20, ο da Vinci γρήγορα τράβηξε την προσοχή του Φλωρεντίνου κυβερνήτη Lorenzo de Medici, ο οποίος το 1482 διόρισε τον Leonardo στην θέση του πρέσβη δίπλα στον Ludovico Sforza, δούκα του Μιλάνου. O Da Vinci πέρασε τις επόμενες τέσσερις δεκαετίες αλλάζοντας προστάτες ανάμεσα στο Μιλάνο, την Βενετία, την Φλωρεντία, τη Ρώμη και τελικά την Γαλλία, ζωγραφίζοντας, κάνοντας γλυπτά και σχεδιάζοντας τις πολεμικές του μηχανές.

1. Ο εξολοθρευτής του Da Vinci

Ο μηχανικός ιππότης του Da Vinci ανακαλύφθηκε μόλις το 1957 από τον Carlo Pedretti, κρυμμένος ανάμεσα στα αμέτρητα σχέδια του μεγάλου αυτού εφευρέτη. Σχεδιασμένος το 1495, αναφέρθηκε η ύπαρξη του το 1974 στον κώδικα της Μαδρίτης (Codex Madrid), συνταγμένος από τον Ladislao Reti, αλλά δεν έγινε απόπειρα ανακατασκευής του. Το 1996, ο Mark Rosheim δημοσίευσε μια ανεξάρτητη μελέτη του ρομπότ, την οποία και ακολούθησε μια συνεργασία ανακατασκευής με το ινστιτούτο της Φλωρεντίας και το μουσείο ιστορίας και επιστημών. Ωστόσο, ένα ολοκληρωμένο μοντέλο σε φυσικές διαστάσεις κατασκευάστηκε μόλις το 2002 από τον Rosheim, στα πλαίσια των γυρισμάτων ενός ντοκιμαντέρ του BBC.
Το 2007 ο Mario Taddei έκανε μια καινούργια έρευνα στα χειρόγραφα του Da Vinci βρίσκοντας αρκετά δεδομένα για να κατασκευάσει ένα μοντέλο ποιο πιστό στα αυθεντικά σχέδια. Αυτό το ρομπότ είχε σχεδιαστεί μόνο για αμυντικούς σκοπούς και οι κινήσεις του ήταν αρκετά περιορισμένες μιας και τα χέρια κινούνταν μόνο δεξιά και αριστερά. Αυτό το ανακατασκευασμένο αντίγραφο εκτίθεται σε διάφορες εκθέσεις σε όλο τον κόσμο και η έρευνα του Tadei δημοσιεύτηκε στο βιβλίο "Leonardo Da Vinci's Robots".

2. Πολυβόλο

Το πολυβόλο με τις 12 κάννες ήταν ένα όπλο εκπληκτικής δύναμης κρούσεως. Ο Da Vinci σχεδίασε αυτήν την κινούμενη μονάδα πυροβολικού γύρω στα 1480 ενώ ήταν στην Φλωρεντία, πιθανώς για να τραβήξει την προσοχή ενός πρίγκιπα της εποχής που αναζητούσε εφευρέτη πολεμικών μηχανών. Μια χειροκίνητη μανιβέλα ρυθμίζει την κατακόρυφη γωνία βολής αλλά η αυτοτροφοδότηση ήταν μια μεγάλη πρόκληση, ιδιαίτερα όταν ήταν σε βάση βολής.
Μολονότι η ταχυβολία ήταν το χαρακτηριστικό των πυροβόλων που αναπτύχθηκαν αρκετά αργότερα, αυτό το όπλο ενσωμάτωνε έναν μεγαλοφυή μηχανισμό στόχευσης και επανατροφοδότησης. Διευρύνοντας το πεδίο βολής, το σε σχήμα βεντάλιας πρωτότυπο του Da Vinci το έκαμνε ένα αποτελεσματικό αμυντικό όπλο ενάντια σε μια γραμμή στρατευμάτων που προελαύνουν. Επιπλέον, το σχέδιο του Da Vinci ήταν εύκολο να μετακινηθεί στο πεδίο της μάχης λόγω του μικρού του βάρους και των ενσωματωμένων τροχών.

3. Οβίδες διασποράς

Για να κάνει το κανόνι - ένα όπλο ήδη γνωστό την εποχή εκείνη - ποιο φονικό, ο Da Vinci σχεδίασε οβίδες που αποτελούνταν από σφαιρικά βλήματα προσαρμοσμένα γύρω από ειδικούς μεταλλικούς υποδοχείς και περιβαλλόμενα από ένα υποχωρητικό μεταλλικό κέλυφος. Ο εφευρέτης είχε αναλάβει μια μελέτη βαλλιστικής την δεκαετία του 1490, από την οποία γεννήθηκαν υπέροχα σχέδια όπως αυτό της φωτογραφίας στο οποίο σκιαγράφησε την παραβολική τροχιά κάθε βλήματος.

4. Σκυθικά άρματα

Αυτό είναι ένα από τα ποιο όμορφα χειρόγραφα του Da Vinci. Απεικονίζεται ένα άρμα που έλκεται από άλογα και φέρει κοφτερές περιστρεφόμενες λεπίδες, κάνοντας την κίνηση του μέσα από την πυκνή εχθρική παράταξη ιδιαίτερα φονική. Οι περιστρεφόμενες λεπίδες ήταν ειδικά σχεδιασμένες για να αποκόπτουν τα άκρα των θυμάτων. Σε ένα από τα σχέδια του άρματος, ο Da Vinci το σχεδίασε με τόσο ανατριχιαστική λεπτομέρεια που στην υποσημείωση δήλωνε ότι η επινόηση του αυτή πιθανώς θα προκαλούσε τον όλεθρο τόσο σε φίλους όσο και σε εχθρούς.

5. Φράγμα πυρός από κανόνια

Αυτό το σχέδιο είναι στην πρώτη σελίδα του Codex Atlanticus. Το ίδιο το σχέδιο είναι ολοκληρωμένο και αρκετά συναρπαστικό, καθώς περιγράφει το σχέδιο βομβαρδισμού με 16 ακτινικά τοποθετημένα κανόνια. Η ποιο ενδιαφέρουσα πτυχή του σχεδίου έχει να κάνει με το πεδίο της μάχης στο οποίο αναφερόταν αυτό το όπλο και το οποίο μάλλον δεν ήταν κάποιος πύργος ή κάποιο υψηλό σημείο στο έδαφος αλλά η θάλασσα.

6. Άρμα

Αυτό είναι ίσως το ποιο διάσημο από τα σχέδια του Da Vinci. Η ιδέα του να σκορπίζει κανείς πανικό και καταστροφή στα εχθρικά στρατεύματα αποτυπώνεται σε αυτό το χελωνοειδές όχημα, ενισχυμένο με μεταλλικές πλάκες και κυκλωμένο από κανόνια. Σε μια αίτηση για εργασία που προοριζόταν για τον δούκα του Μιλάνου, ο Da Vinci καυχιόνταν ότι "μπορώ να κατασκευάσω οπλισμένα οχήματα, ασφαλή και απρόσβλητα, τα οποία θα μπορούν να εισέρχονται στους πυκνούς εχθρικούς σχηματισμούς μόνο με την δύναμη των πυροβόλων τους και καμία ομάδα στρατιωτών δεν θα είναι τόσο ικανή που να μην μπορούν να την διασπάσουν. Και εκτός από αυτό, το πεζικό θα μπορεί να το ακολουθεί αρκετά αλώβητο και χωρίς να συναντά καμία αντίσταση".
Ο πρόγονος αυτός του Da Vinci για το μοντέρνο άρμα μάχης, παρά το γεγονός ότι σίγουρα θα μπορούσε να προκαλέσει "σοκ και δέος" στο πεδίο μάχης του 15ου αιώνα, έπασχε από αρκετά προβλήματα. Ακόμη και με αρκετές τροποποιήσεις στα αρχικά σχέδια, συνέχιζε να είναι αντιμέτωπο με έναν αριθμό άλυτων προβλημάτων και τελικά το σχέδιο εγκαταλείφθηκε.

7. Αμυντικές βελτιώσεις για τα τείχη

Ο Leonardo σχεδίασε πολύπλοκες και ευφυείς μεθόδους άμυνας. Στο συγκεκριμένο σχέδιο, όταν τα τείχη δεχόντουσαν επίθεση, οι στρατιώτες κρυμμένοι πίσω από τις επάλξεις θα μπορούσαν να αποκρούσουν τον εχθρό γρήγορα και εύκολα με μόνη κίνηση την χρήση ενός συστήματος μοχλών. Καθώς ο εχθρός θα χρησιμοποιούσε σκάλες σε μια προσπάθεια να υπερπηδήσει τα τείχη, οι μοχλοί προκαλούσαν την κίνηση των κιγκλιδωμάτων που ήταν ενσωματωμένες σε αυτά, κάνοντας τις σκάλες να γέρνουν προς τα πίσω και τους στρατιώτες να χάνουν την ισορροπία τους και τελικά να πέφτουν.

πηγή www.psaxtiria.com

Μια πρόταση του Άρη Χ.